लफडं
हात त्याचाच होता . त्याच्या हातात दगड होता . रक्ताचे थेंब जमिनीवरती ठिबकत होते . त्याच्या समोर ती पडली होती . तिचा कधीकाळी सुंदर दिसणारा चेहरा , आता फक्त रक्त व मांसाचा चिखल होता . हातातील दगडा धक्क्याने खाली फेकला . तिचा पडलेला मुडदा पाहून त्याला भडभडून उलटी आली . त्यानं तोंड बाजूला करायचा प्रयत्न केला , पण त्याच्या पोटातील अर्धवट पचलेला अन्नाचा तो पिवळसर चिकट द्रव तिच्या विवस्त्र शरीरावरती पडला . ते दृश्य पाहून त्याला अजून जास्तच उबळ आली . भिंतीचा आधार घेत त्याने भडभडून उलटी केली . आता त्याच्या मेंदूला त्या दृश्याचा अर्थ लागला . त्याने दगडाने ठेचून तिची हत्या केली होती . त्याची पत्नी , अर्धांगिनी , जिच्यासोबत त्याने संसार मांडला होता , अशी ती आता त्याच्यासमोर मरून पडली होती . त्याने तिला मारलं होतं . आता त्याचा राग ओसरला होता . रागाच्या भरात चूक घडून गेली होती . तिच्या निश्चल पडलेल्या मृतदेहाला मांडीवर घेऊन तो जोरात रडू लागला ,ओरडू लागला .
काही तासांपुर्वी .
" मी जाऊन यितु जरा , उशीर हुइल यायला ..." तो म्हणाला
" कुठं चाललाय , कशाचं काम हाय ....?" ती दारात उभी राहत म्हणाली
" काय न्हाय , बँकेचं काम हाय आणि परत खत बी आणायचा हाय... संध्याकाळ हुइल , जनावराचं तेवढं बघ तू व्यवस्थित . नुसता टी व्ही बघत नकं बसू....
तो असं म्हणाला आणि त्याच्या मोटरसायकलला किक मारून निघून गेला . त्याचं घर आडबाजूला होतं . फारशी वस्ती नव्हती घराच्या आजूबाजूला . तो निघून गेला व तिने लगेच मोबाईल काढला . कोणाला तरी फोन लावला .
" तासा-दीड तासाने ये , कोणी नाही घरी ..." एवढंच बोलली आणि तिने फोन ठेवला . तो गाडी घेऊन निघाला खरा पण पुढे जाऊन गाडी बाजूला काढून लपून राहिला .
लफडं . गावात कधी लपून राहत नाही . त्याच्या कानावर कुरबुर आलीच होती , तिला रंगेहात पकडायचं असे त्याचे नियोजन होतं . त्याने त्याचा फोन काढला उगाच काहीतरी करत बसला . प्रत्येक क्षण त्याला त्रासदायक वाटत होता . मनोमन तो हे सारं खोटं असावं अशी प्रार्थना करत होता . त्या अफवाच असाव्यात असं त्याला वाटत होतं . अफवा पण काही हवेतच बनत नसतात . एकदाच काय तो निकाल लावायचा असे त्याने ठरवलं होतं . त्यांच्या लग्नाला तेरा वर्षे झाली होती . एकुलता एक मुलगा बोर्डिंग शाळेत शिकायला होता . त्याला तीन एकर शेती होती , पाणी कमी असल्यामुळे त्यातून उत्पादन निघायचं नाही . त्यातून बोर्डिंग शाळेचा खर्च अधिक , त्यामुळे तो मिळेल ती शेत मजुरीची कामे घ्यायचा . तो कष्टकरी होताच . आई-बाबाच्या एका खोपटा पासून त्याने सुरूवात करून एक चार खोल्यांचे घर बांधलं होतं , तेही स्वतः घेतलेल्या तीन एकर जमिनीत .
सर्व काही व्यवस्थित चाललं असेल तर कुठेतरी माशी शिंकते आणि काहीतरी घोळ होतोच . बऱ्याच दिवसापासून त्याच्या कानावर त्याच्या बायकोच्या लफड्याविषयी गोष्टी येत होत्या . सरळ सरळ नाही पण कळतात लोकांच्या बोलण्यावरून , हावभावावरून अशा गोष्टी . म्हणूनच त्याने हा डाव मांडला होता . त्याला वाटायचं , घरी जावं आणि तिला सरळ सरळ विचारावं. पण विचारणार काय ...? कसं बोलणार...? काय सांगणार ....? अफवांवर विश्वास ठेवून स्वतःच्या पत्नीवर संशय घ्यायचा का...? आणि तसं नसलं तर उगाच वाद . त्यापेक्षा हा डाव चांगला . तसं काही नसलं तर विषयच नाही आणि असेल तर काय तो सोक्षमोक्ष लावून टाकायचा...
तो बराच वेळ बसुन होता . तासाभराने एक दुचाकी त्याच्या घराकडे जाताना दिसली . तो मनाचं समाधान करून घेत होता . ' असेल कुणाचातरी शेताकडे आलेला ' . त्याच्या घराच्या रस्त्याला दुसरी घरे नव्हती , पण लोकांची बरीच शेती होती . त्यांच्या गाड्या अधून-मधून यायच्या .
गाडी निघून गेल्यानंतर तो बराच वेळ थांबला . खरं काय ते उघड होणार होतं , मात्र त्याचा सामना करायला त्याचं मन तयार नव्हतं . जर खरंच तिचं लफडं चालू असेल तर काय ....? या प्रश्नाचे उत्तर त्याच्याकडे नव्हतं . त्याने तसा विचारच केला नव्हता . त्याने गाडी बाहेर काढली व घराकडे निघाला . घरापासून काही अंतरावर त्याने गाडी थांबवली . घरापुढे असलेल्या चिंचेच्या झाडाखाली एक गाडी लावलेली होती . तो जो कोणी होता त्याने ती गाडी बाजूला किंवा दुसरीकडे लपवण्याचे जरादेखील कष्ट घेतले नव्हते . ही गाडी त्याला ओळखीची वाटत नव्हती , तो कोण होता हे त्याला आत गेल्याशिवाय कळणार नव्हते .
वैरी न चिंती ते मन चिंती . घराचं दार बंद होतं , कधीच त्यांच्या घराचं दार बंद नसायचं . घरात त्याची पत्नी व दुसरा कोणीतरी होता . बाहेर तिचा पती उभा होता . त्याच्या डोक्यात नको ती चित्रे उभा राहिला वेळ लागला नाही . त्याच्या तळपायाची आग मस्तकात गेली . तो धावत गेला आणि दार वाजवू लागला . बराच वेळ गेला तरी दार उघडले जात नव्हतं . त्याचा संयम संपला . ते तकलुपी असलेल्या लाकडी दाराला तो जोरात धक्के देऊ लागला . काही धक्क्यानंतर दार उघडले . दार उघडल्या नंतर लगेच समोर हॉल होता , त्याला लागूनच उजव्या हाताला किचन होते व किचनच्या मागे बेडरूम होती . तो पटापट पावले टाकत हॉलमधून किचनमध्ये व तिथून बेडरूममध्ये गेला . झोपायच्या खोलीला मागे उघडणारे दार होते . ते सताड उघडे होते , तो जो कोणी होता तो तिथून पळाला होता . त्याची पत्नी विवस्त्र होती . तिने स्वतःभोवती पटकन साडी गुंडाळून घेतली होती .
" कुठाय त्यो ? कोणाय त्यो .. ?"
आणि तो पुन्हा दाराकडे निघाला. तेव्हाच दारात उभी असलेली गाडी चालू झाल्याचा आवाज आला . तो पळत बाहेर आला . गाडी रस्त्याला लागली होती . त्याने एक दगड उचलला व नेम धरून मारला . दगड त्या गाडी चालवणाऱ्या डोक्याला बसला . गाडी वेगात असल्यामुळे व अचानक डोक्याला लागलेल्या दगडाने त्याचा तोल ढासळला आणि तो गाडी घेऊन कोसळला . गाडीच्या खाली पाय येऊन त्याचा पायाला जखम झाली . तो वेदनेने कळवळला . तोपर्यंत हा जवळ आला आणि पाहिलं . दुसरा पुरुष त्याच्या ओळखीचा होता . त्याने त्याच्या तोंडावर जोरात लाथ मारली ...
" तुझ्या आयचा *** , आयघाल्या... का...."
" विचार की तुझ्या बायकोला ...? "
त्याही परिस्थितीतही तो दुसरा पुरुष स्वतःच्या कृतीचा गर्व असल्यासारखं बोलत होता . सहा महिन्यापूर्वी घराचे रंगकाम काढलं होतं . रंगकाम गावातल्या एका पोराकडे दिल होतं . तो तोच होता . रंग द्यायच्या वेळेस तो मजुरीसाठी बाहेर गावी गेला होता . त्याला राग आला . त्या पोराचं त्याला माहीत होतं , पण स्वतःच्या बायकोने असं का वागावं हे त्याला कळत नव्हतं . तो रागात घराकडे निघाला . त्याची बायको दारात उभी होती . कशीतरी साडी गुंडाळली होती . दारातून आत जाताच त्याने तिला जोरात मुस्काटीत मारली . तोंडातून सासुचा अवयवांचा उद्धार करणाऱ्या शिव्या चालू होत्या .
" का ...? " त्याने विचारलं ती काहीतरी बोलत होती . त्याचे डोळे , कान सर्वकाही रागाने भरले होते . त्याला ऐकू येत होतं , पण रागाचा ज्वर असलेल्या मेंदूला शब्दांचा अर्थ लागत नव्हता . त्याच्या डोळ्यातून येणाऱ्या आसवांमुळे त्याला नीट दिसत नव्हतं .
" कशाला घातलीय आता साडी . त्याच्या खाली झोपली तवाच सगळी लाज आब्रु वेशीला टांगली त्वा.."
त्याने साडीचा पदर खेचुन तिला विवस्त्र केलं .
" माझं ऐकून तर घ्या ....?
" काय ऐकायचं तुझा ग...? दुसऱ्या बायांकडे मी नजर वर करून दिकुन बघत नाही , सुपारीच्या खांडाचसुदिक यसन न्हाय , अन् तु असली थेरं करती व्हय....
त्याने तिला लाथाडले . तीही रडत होती .
" का ..? सांग... न्हायतर...."
तो मारायला काहीतरी शोधण्यासाठी इकडे तिकडे पाहत होता . किचनमध्ये असलेला तो दगडी गोटा त्याला दिसला .
" नुस्त पैशाच्या मागून लागून चालत नसतंय बायकोकडंबी लक्ष द्यायचं असतंय....... " बाहेरुन आवाज आला व तो गाडीवर निघून गेला . त्याच्याकडे परत पाहता येईल म्हणून तो तिच्याकडे वळला .
" काय कमी होतं तुला ...? बोल की .." तो खाली बसत म्हणाला .
ती घाबरली होती .त्याच्या हातातून गोटा पाहून तिची दातखीळ बसायची राहिली होती .
" काय न्हाय , काय कमी नव्हती , मी चुकले...." ती कशीबशी म्हणाली .
अजून शिव्या हासडून तो म्हणाला ,
" का माझी अब्रू काढली तु का ...? "
काहीतरी बोलण्यासाठी तिनं तोंड उघडलं पण त्या अगोदरच तो दगड तिच्या तोंडावर पडला आणि पडतच गेला . जोपर्यंत त्याचा राग होता तोपर्यंत . चेहऱ्याची हाडे तुटली , मांसाचा चिखल झाला. रक्ताचे शिंतोडे त्याच्या सर्वांगावर उडाले .
त्याला कधीच कळलं नाही ती तशी का वागली . तेरा वर्षांचा संसार , बारा वर्षाचं मुल , सगळं काही चांगलं असताना तिला दुर्बुद्धी का सुचली . तिने काही सांगण्या अगोदरच त्याने तिला संपवून टाकले .
आता तिचा मृतदेह घेऊन तो रडत होता . टाहो फोडत होता . माफी मागत होता . चुकलं म्हणत होता , पण घडलेलं घडून गेलं होतं . ती आता जिवंत होणार नव्हती.....
हात त्याचाच होता . त्याच्या हातात दगड होता . रक्ताचे थेंब जमिनीवरती ठिबकत होते . त्याच्या समोर ती पडली होती . तिचा कधीकाळी सुंदर दिसणारा चेहरा , आता फक्त रक्त व मांसाचा चिखल होता . हातातील दगडा धक्क्याने खाली फेकला . तिचा पडलेला मुडदा पाहून त्याला भडभडून उलटी आली . त्यानं तोंड बाजूला करायचा प्रयत्न केला , पण त्याच्या पोटातील अर्धवट पचलेला अन्नाचा तो पिवळसर चिकट द्रव तिच्या विवस्त्र शरीरावरती पडला . ते दृश्य पाहून त्याला अजून जास्तच उबळ आली . भिंतीचा आधार घेत त्याने भडभडून उलटी केली . आता त्याच्या मेंदूला त्या दृश्याचा अर्थ लागला . त्याने दगडाने ठेचून तिची हत्या केली होती . त्याची पत्नी , अर्धांगिनी , जिच्यासोबत त्याने संसार मांडला होता , अशी ती आता त्याच्यासमोर मरून पडली होती . त्याने तिला मारलं होतं . आता त्याचा राग ओसरला होता . रागाच्या भरात चूक घडून गेली होती . तिच्या निश्चल पडलेल्या मृतदेहाला मांडीवर घेऊन तो जोरात रडू लागला ,ओरडू लागला .
काही तासांपुर्वी .
" मी जाऊन यितु जरा , उशीर हुइल यायला ..." तो म्हणाला
" कुठं चाललाय , कशाचं काम हाय ....?" ती दारात उभी राहत म्हणाली
" काय न्हाय , बँकेचं काम हाय आणि परत खत बी आणायचा हाय... संध्याकाळ हुइल , जनावराचं तेवढं बघ तू व्यवस्थित . नुसता टी व्ही बघत नकं बसू....
तो असं म्हणाला आणि त्याच्या मोटरसायकलला किक मारून निघून गेला . त्याचं घर आडबाजूला होतं . फारशी वस्ती नव्हती घराच्या आजूबाजूला . तो निघून गेला व तिने लगेच मोबाईल काढला . कोणाला तरी फोन लावला .
" तासा-दीड तासाने ये , कोणी नाही घरी ..." एवढंच बोलली आणि तिने फोन ठेवला . तो गाडी घेऊन निघाला खरा पण पुढे जाऊन गाडी बाजूला काढून लपून राहिला .
लफडं . गावात कधी लपून राहत नाही . त्याच्या कानावर कुरबुर आलीच होती , तिला रंगेहात पकडायचं असे त्याचे नियोजन होतं . त्याने त्याचा फोन काढला उगाच काहीतरी करत बसला . प्रत्येक क्षण त्याला त्रासदायक वाटत होता . मनोमन तो हे सारं खोटं असावं अशी प्रार्थना करत होता . त्या अफवाच असाव्यात असं त्याला वाटत होतं . अफवा पण काही हवेतच बनत नसतात . एकदाच काय तो निकाल लावायचा असे त्याने ठरवलं होतं . त्यांच्या लग्नाला तेरा वर्षे झाली होती . एकुलता एक मुलगा बोर्डिंग शाळेत शिकायला होता . त्याला तीन एकर शेती होती , पाणी कमी असल्यामुळे त्यातून उत्पादन निघायचं नाही . त्यातून बोर्डिंग शाळेचा खर्च अधिक , त्यामुळे तो मिळेल ती शेत मजुरीची कामे घ्यायचा . तो कष्टकरी होताच . आई-बाबाच्या एका खोपटा पासून त्याने सुरूवात करून एक चार खोल्यांचे घर बांधलं होतं , तेही स्वतः घेतलेल्या तीन एकर जमिनीत .
सर्व काही व्यवस्थित चाललं असेल तर कुठेतरी माशी शिंकते आणि काहीतरी घोळ होतोच . बऱ्याच दिवसापासून त्याच्या कानावर त्याच्या बायकोच्या लफड्याविषयी गोष्टी येत होत्या . सरळ सरळ नाही पण कळतात लोकांच्या बोलण्यावरून , हावभावावरून अशा गोष्टी . म्हणूनच त्याने हा डाव मांडला होता . त्याला वाटायचं , घरी जावं आणि तिला सरळ सरळ विचारावं. पण विचारणार काय ...? कसं बोलणार...? काय सांगणार ....? अफवांवर विश्वास ठेवून स्वतःच्या पत्नीवर संशय घ्यायचा का...? आणि तसं नसलं तर उगाच वाद . त्यापेक्षा हा डाव चांगला . तसं काही नसलं तर विषयच नाही आणि असेल तर काय तो सोक्षमोक्ष लावून टाकायचा...
तो बराच वेळ बसुन होता . तासाभराने एक दुचाकी त्याच्या घराकडे जाताना दिसली . तो मनाचं समाधान करून घेत होता . ' असेल कुणाचातरी शेताकडे आलेला ' . त्याच्या घराच्या रस्त्याला दुसरी घरे नव्हती , पण लोकांची बरीच शेती होती . त्यांच्या गाड्या अधून-मधून यायच्या .
गाडी निघून गेल्यानंतर तो बराच वेळ थांबला . खरं काय ते उघड होणार होतं , मात्र त्याचा सामना करायला त्याचं मन तयार नव्हतं . जर खरंच तिचं लफडं चालू असेल तर काय ....? या प्रश्नाचे उत्तर त्याच्याकडे नव्हतं . त्याने तसा विचारच केला नव्हता . त्याने गाडी बाहेर काढली व घराकडे निघाला . घरापासून काही अंतरावर त्याने गाडी थांबवली . घरापुढे असलेल्या चिंचेच्या झाडाखाली एक गाडी लावलेली होती . तो जो कोणी होता त्याने ती गाडी बाजूला किंवा दुसरीकडे लपवण्याचे जरादेखील कष्ट घेतले नव्हते . ही गाडी त्याला ओळखीची वाटत नव्हती , तो कोण होता हे त्याला आत गेल्याशिवाय कळणार नव्हते .
वैरी न चिंती ते मन चिंती . घराचं दार बंद होतं , कधीच त्यांच्या घराचं दार बंद नसायचं . घरात त्याची पत्नी व दुसरा कोणीतरी होता . बाहेर तिचा पती उभा होता . त्याच्या डोक्यात नको ती चित्रे उभा राहिला वेळ लागला नाही . त्याच्या तळपायाची आग मस्तकात गेली . तो धावत गेला आणि दार वाजवू लागला . बराच वेळ गेला तरी दार उघडले जात नव्हतं . त्याचा संयम संपला . ते तकलुपी असलेल्या लाकडी दाराला तो जोरात धक्के देऊ लागला . काही धक्क्यानंतर दार उघडले . दार उघडल्या नंतर लगेच समोर हॉल होता , त्याला लागूनच उजव्या हाताला किचन होते व किचनच्या मागे बेडरूम होती . तो पटापट पावले टाकत हॉलमधून किचनमध्ये व तिथून बेडरूममध्ये गेला . झोपायच्या खोलीला मागे उघडणारे दार होते . ते सताड उघडे होते , तो जो कोणी होता तो तिथून पळाला होता . त्याची पत्नी विवस्त्र होती . तिने स्वतःभोवती पटकन साडी गुंडाळून घेतली होती .
" कुठाय त्यो ? कोणाय त्यो .. ?"
आणि तो पुन्हा दाराकडे निघाला. तेव्हाच दारात उभी असलेली गाडी चालू झाल्याचा आवाज आला . तो पळत बाहेर आला . गाडी रस्त्याला लागली होती . त्याने एक दगड उचलला व नेम धरून मारला . दगड त्या गाडी चालवणाऱ्या डोक्याला बसला . गाडी वेगात असल्यामुळे व अचानक डोक्याला लागलेल्या दगडाने त्याचा तोल ढासळला आणि तो गाडी घेऊन कोसळला . गाडीच्या खाली पाय येऊन त्याचा पायाला जखम झाली . तो वेदनेने कळवळला . तोपर्यंत हा जवळ आला आणि पाहिलं . दुसरा पुरुष त्याच्या ओळखीचा होता . त्याने त्याच्या तोंडावर जोरात लाथ मारली ...
" तुझ्या आयचा *** , आयघाल्या... का...."
" विचार की तुझ्या बायकोला ...? "
त्याही परिस्थितीतही तो दुसरा पुरुष स्वतःच्या कृतीचा गर्व असल्यासारखं बोलत होता . सहा महिन्यापूर्वी घराचे रंगकाम काढलं होतं . रंगकाम गावातल्या एका पोराकडे दिल होतं . तो तोच होता . रंग द्यायच्या वेळेस तो मजुरीसाठी बाहेर गावी गेला होता . त्याला राग आला . त्या पोराचं त्याला माहीत होतं , पण स्वतःच्या बायकोने असं का वागावं हे त्याला कळत नव्हतं . तो रागात घराकडे निघाला . त्याची बायको दारात उभी होती . कशीतरी साडी गुंडाळली होती . दारातून आत जाताच त्याने तिला जोरात मुस्काटीत मारली . तोंडातून सासुचा अवयवांचा उद्धार करणाऱ्या शिव्या चालू होत्या .
" का ...? " त्याने विचारलं ती काहीतरी बोलत होती . त्याचे डोळे , कान सर्वकाही रागाने भरले होते . त्याला ऐकू येत होतं , पण रागाचा ज्वर असलेल्या मेंदूला शब्दांचा अर्थ लागत नव्हता . त्याच्या डोळ्यातून येणाऱ्या आसवांमुळे त्याला नीट दिसत नव्हतं .
" कशाला घातलीय आता साडी . त्याच्या खाली झोपली तवाच सगळी लाज आब्रु वेशीला टांगली त्वा.."
त्याने साडीचा पदर खेचुन तिला विवस्त्र केलं .
" माझं ऐकून तर घ्या ....?
" काय ऐकायचं तुझा ग...? दुसऱ्या बायांकडे मी नजर वर करून दिकुन बघत नाही , सुपारीच्या खांडाचसुदिक यसन न्हाय , अन् तु असली थेरं करती व्हय....
त्याने तिला लाथाडले . तीही रडत होती .
" का ..? सांग... न्हायतर...."
तो मारायला काहीतरी शोधण्यासाठी इकडे तिकडे पाहत होता . किचनमध्ये असलेला तो दगडी गोटा त्याला दिसला .
" नुस्त पैशाच्या मागून लागून चालत नसतंय बायकोकडंबी लक्ष द्यायचं असतंय....... " बाहेरुन आवाज आला व तो गाडीवर निघून गेला . त्याच्याकडे परत पाहता येईल म्हणून तो तिच्याकडे वळला .
" काय कमी होतं तुला ...? बोल की .." तो खाली बसत म्हणाला .
ती घाबरली होती .त्याच्या हातातून गोटा पाहून तिची दातखीळ बसायची राहिली होती .
" काय न्हाय , काय कमी नव्हती , मी चुकले...." ती कशीबशी म्हणाली .
अजून शिव्या हासडून तो म्हणाला ,
" का माझी अब्रू काढली तु का ...? "
काहीतरी बोलण्यासाठी तिनं तोंड उघडलं पण त्या अगोदरच तो दगड तिच्या तोंडावर पडला आणि पडतच गेला . जोपर्यंत त्याचा राग होता तोपर्यंत . चेहऱ्याची हाडे तुटली , मांसाचा चिखल झाला. रक्ताचे शिंतोडे त्याच्या सर्वांगावर उडाले .
त्याला कधीच कळलं नाही ती तशी का वागली . तेरा वर्षांचा संसार , बारा वर्षाचं मुल , सगळं काही चांगलं असताना तिला दुर्बुद्धी का सुचली . तिने काही सांगण्या अगोदरच त्याने तिला संपवून टाकले .
आता तिचा मृतदेह घेऊन तो रडत होता . टाहो फोडत होता . माफी मागत होता . चुकलं म्हणत होता , पण घडलेलं घडून गेलं होतं . ती आता जिवंत होणार नव्हती.....
No comments:
Post a Comment